Deel 2/3 Darwin - Karijini

Na een relatief rustige vlucht uiteindelijk om 11 uur 's avonds aangekomen bij ons hostel. Hier begon de ellende. Gezien de eigenaar al op één oor lag kon het personeel van het hostel onze reservering niet inzien. Mede hierdoor werden we van een kamer met airco overgeplaatst naar een dorm met fan. Aangekomen bij deze dorm dachten we allemaal oh crazy lord!!! Even de situatie schets; De temperatuur buiten was ruim 35 graden met als enige wind de lucht die wij uitademden. Binnen in de dorm was het net ietsje warmer. Daarnaast is de luchtvochtigheid in Darwin zeer hoog te noemen. De dorm rook naar natte hond gecombineerd met oud zweet. De witte bedden waren inmiddels geel van kleur. Er was wat ons betreft maar één oplossing mogelijk!! De slaappillen die eigenlijk voor het vliegtuig bestemd waren innemen z.s.m.! Uiteindelijk hebben wij een heerlijke nacht gehad en heerlijk geslapen, maar wisten niet hoe snel we uit bed moesten komen.

Omdat het onpraktisch was om met alle koffers en tassen naar het verhuurbedrijf te gaan leek het ons beter om de groep te splitsen. Dit hield in Marietje, Remon en Serge op pad om de camper te halen. Na een bustocht van een kwartier en een wandeltocht van ruim twintig minuten (gelukkig geen tassen meegenomen anders was de trammelant al begonnen) aangekomen bij het verhuurbedrijf. Onze camper was nog niet klaar, omdat deze nog niet was schoongemaakt, de tv kapot was en omdat het windscherm gerepareerd moest worden. Hier hadden we dus geen zin in. Aangegeven dat ze inruil voor een korting de tv mochten laten zitten. Dit werd gehonoreerd en we mochten de camper inleveren zonder een volle tank en gasfles.

Nu was onze taak wachten en vrouwlief op de hoogte stellen van ons dilemma. Dat laatste werd nog een lastig karweitje. De twee thuisliggende telefoons waren leeg. Toch maar een sms'je getuurd in de hoop dat ze de telefoons hadden aangezet en hadden opgeladen.

Het vrouwenfront was inmiddels bezig met stressen. Wij waren om half acht vertrokken en waren om 10 uur nog niet terug. Het werd voor hen tijd het amber alert inwerking te stellen. Dit hield in elke verhuurbedrijf afbellen of ze twee jongens en een verstrooide vrouw hadden gezien. Al was het 'camperophaalfront' de enige klant toch wist Britz zich niets te herinneren.

Uiteindelijk om half twaalf aangekomen bij het hostel. De reis kon beginnen. Tassen erin en gaan met die banaan. De planning voor deze dag was het Litchfield park en doorrijden naar Katherine. Litchfield is een tropisch park net iets onder Darwin.

Het park is fantastisch. Termietheuvels van 5 meter hoog. Hier hebben die mieren meer dan honderd jaar overgedaan. Daarnaast beschikt het park over prachtige plekjes met watervallen en junglevegetatie. Ook kwamen we gelijk in aanmerking met het dierenrijk. Spinnen zo groot als een hand, vleermuizen ook al zo groot en natuurlijk de kangoeroe.

Het was alweer 5 uur geweest en moesten nog een flink stuk rijden. Één van de weinige adviezen die wij hadden meegekregen was niet rijden in het donker. Dit advies werd al gelijk de eerste dag genegeerd. Gelukkig hebben we de reis overleefd!! Helaas hadden we het geplande eindpunt niet gehaald.

Toch werden we wakker onder de palmen en konden we onze dag starten met wat ochtendgymnastiek in het zwembad. Het is vreemd te zien op je dashboard: 8.29 - 34,5 graden Celsius.

Na het zwemmen onze tocht vervolgt richting het Gregory national park. Iedereen was vrolijk door de camper heen aan het lopen om bijvoorbeeld drinken te pakken, een boek te pakken of gewoon om achterin te liggen tot het moment dat Serge schreeuwde 'iedereen op zijn plaats, we worden aangehouden'. Aanvankelijk nam niemand deze woorden serieus, totdat de ankers werden uitgegooid en de camper begon te stoppen. Daar stond Serge dan met meneer de agent. Hij moest ons er even op wijzen dat het niet was toegestaan was om te lopen door de camper en dat de boete 400 dollar betrof. Ook moest er geblazen worden (mooi kan dat ook van zijn lijstje). Gelukkig heeft de agent de reputatie van Australië waargemaakt en mochten wij doorrijden met een waarschuwing. Het mooie was toen Serge terugkroop achter het stuur waren alle bruine kopjes in één keer niet meer zo bruin ;-).

Enfin na Katherine begon de echte outback. Je kan tijden rijden zonder maar één auto te zien. Dorpjes op de kaart blijken helemaal niet te bestaan en de steden zoals Katherine bestaan voornamelijk uit een tankstation en een supermarkt waarbij het straatbeeld wordt gedomineerd door chillende aboriginals. Deze mensen krijgen hun geld van de overheid. De reden voor deze goodwill is om de zonden naar de aboriginals uit het verleden te compenseren.

De weg van Katherine naar de westkust bestaat uit fantastische rockformaties en lage planten met roodzand. Vroeg in de ochtend en in de namiddag zie je zo nu en dan een kangoeroe. Ook konden wij deze dag een ander dier toevoegen aan de lijst, namelijk een slang. Op de toilet wel te verstaan.

Die volgende ochtend gewekt door papegaaien. In Australië vliegen echt de meest fantastische vogels rond. Terwijl Maggie en Sas nog bezig waren met wakker worden en de andere ochtend rituelen waren onze biologen Remon, Marietje en Serge op pad om dieren te spotten. Natuurlijk alle drie op de wijze die Serge al vier maanden toepast. Sluipend naar de dieren, maar toch op zo'n merkwaardige manier door de dieren weg te jagen. Voor Maggie en Sas was dit hun ochtendvertier. Diezelfde dag doorgereden naar Wyndham om de salties oftewel de zoutwaterkrokodillen te ontmoeten. Helaas was het park dicht, omdat het regenseizoen was aangebroken. Regenseizoen??? Wij probeerden uit alle macht de zon te ontwijken. Temperaturen boven de 40 graden.

Die volgende ochtend gingen Remon en Serge de toilet legen. Omdat er geen dumpstation ogenschijnlijk in de buurt was en er eigenlijk alleen maar water in zat besloten om dit in de gewone toilet te doen. Eigenaar ziet ze gaan en schreeuwt tegen Sas 'they are not, bloody hell, emptying the toilet in there, are they?' ' Jep!' Ze kwamen de wc uit en kregen de wind van voren. Allebei keken ze haar met open mond aan en zeiden 'ohw'. Het erge was dat ze sowieso gelijk had, maar dat ze ook super aardig was. We voelden ons een beetje rot:-(.

De volgende twee dagen bestonden voornamelijk uit grote afstanden rijden door de outback met af en toe een stop, omdat er een dier of mooie natuur gespot werd. Bij de stops kwam altijd hetzelfde ritueel naar voren. De LAZYS(Mag en Sas) bleven in en om de camper en de gogo's (Remon, Marietje en Serge) gingen de weide wereld in om de foto's te maken. Soms zonder resultaat, maar ook vaak met resultaat. Helaas geen Dingo op de foto kunnen krijgen.

Tijdens de weg naar Broome zijn de temperaturen ruim 45 graden geworden en niks helpt meer. Tijdens het rijden is het koeler binnen met ramen dicht dan open. Airco kan niet en helpt trouwens ook niet, omdat je anders niet uitkomt met de benzine. We drinken super veel, maar hoeven nooit naar de wc. Om de tien minuten werd iemand bevangen door de hitte. Gelukkig reden we onderweg langs een dorpje met een zwembad. Het zwembad zou om één uur opengaan en het was half één.

Voordat het zwembad openging nog even naar de supermarkt geweest om een ijsje te halen en toen kwam het moment suprême. Één uur we zouden naar binnen mogen, maar niet bleek minder waar. De voor ons op dat moment secreet moest eerst nog wat dingetjes regelen. We stonden voor zijn raam als een stelletje uitgehongerde weerwolven. Hoe kon deze paddestoel ons dit flikken. Uiteindelijk mochten we 5 minuten (gevoelsmatig; 6,5 uur) naar binnen. Zonder ook maar om te kijken wat we deden stormden we naar binnen en sprongen in het water. Dit was voor ons een soort van hemel. Weten wij ook hoe die eruit ziet!;-). Hierna doorgereden naar onze volgende bestemming.

Broome!!! Eindelijk een rustdag en nog wel met een camping aan zee. Broome is een plaatsje aan de kust en we hebben eigenlijk niet meer gedaan dan verkoeling gezocht in het water ( al was het water niet koel, maar warm) en naar een krokodillenfarm gegaan. Hier werd duidelijk wat een monsters die Salties zijn. Ze zijn één van de oudste diersoorten hier op aarde en hebben zich amper geëvolueerd. Ze kunnen ruim 5 meter worden en als je ze voor je hebt zijn ze niet te vernietigen. Ongelofelijk! Dit dier neigt naar perfectie!

Hierna onze reis vervolgt naar het Karijini national park. Dit is echt een fantastisch park met prachtige kliffen en watervallen waarin we zelfs konden zwemmen. Oja onderweg naar het park toe nog een kleine onenigheid met de stratenmaker gehad. Het verhaal was dat Sas aan het wachten was voor een stopbord. Voor haar stond een vrachtwagen. Toen de meneer met het stopbord iets achteruit liep en het bord niet meer voor haar zichtbaar was vroeg ze aan Maggie 'ik kan rijden hè'? Maggie 'nee die andere staan hier toch niet voor niets stil' en hup daar ging ze. Boze man, maar we stonden uiteindelijk wel vooraan de rij ;-).

Bij terugkomst op de camping lieten de reptielen weer van zich horen. Dit keer kikkers die uit de wc kwamen. Dit had natuurlijk grote gevolgen voor de dames om naar de wc te gaan. Er moest een grote inspectie gedaan worden alvorens er überhaupt over nagedacht zo worden om te gaan.

Die avond zaten Sas, Maggie en Serge rustig buiten. Sas ging naar binnen toe om iets te pakken. Binnen trof ze twee mensen verstijfd van angst staan. Het waren net twee poppen van madame tussauds 'Hallo Marietje, Reetje??'
Er zat dus een joekel van een spin in een emmer. Ze keek ernaar, pakte resoluut de emmer op en schreeuwde 'Maggie bukken'. Hup spin en emmer over Maggie's hoofd.

Vanaf Karijini zouden we doorrijden naar de westkust waar de planning was om wat meer chilldagen te generen. Voor dit verslag lees deel 3/3!!