Eindelijk weer 1/3 Sydney

Deel 1/3

Doordat er meer dan een maand zit tussen het vorige verslag en dit verslag hebben we het verslag ingedeeld in drie delen:
Sydney, Darwin - Karijini en Karijini -Perth

Poe het laatste verslag dateert alweer van enige tijd geleden. Laten we teruggaan naar Sydney.

Na een vlucht van vier uur aangekomen op Sydney. Het was vrij spannend, omdat we Mamsie, Sassefras en Reetje zouden ontmoeten. Maggie rent nooit, maar dit keer moest Serge haar tegenhouden i.p.v. meesleuren. Moet je niet naar de wc Mag? 'Nee' was het resolute antwoord van Mag. Normaliter moet Maggie dwangmatig elke wc pakken.

Aangekomen bij de douane bleek er een gigantische rij te staan. Na twintig minuten wachten eindelijk een extra hokje open. Hup wij achter die rij. Dit was onze fout!
Wij hebben de gave om altijd in de verkeerde rij te gaan staan mede daarom hanteren wij de regel: ga staan in de langste rij! Deze hadden we echter nu niet toegepast. Al stond er maar één familie voor ons toch presteerde deze mensen het om ons nog eens een kwartier te laten wachten. Het was zelfs zo erg dat alle overige rijen geen rijen meer waren.

Uiteindelijk bij de bagageband. Onze tassen liggen normaal gesproken op de één of andere duistere manier als eerste op de band, maar dit was natuurlijk een uitstekende dag om een uitzondering op deze regel te krijgen. Uiteindelijk met onze tassen naar het laatste traject van de controle namelijk het inleveren van het kaartje voor de eventueel aan te geven goederen.

'Mag!'
'Ja'
'Waar heb jij het kaartje?'
'Waarom zou ik het kaartje hebben?'

Opzich een goede vraag echter hadden we nu geen tijd voor dit soort grapjes. We hadden de kaartjes dus verloren. Dit is de normaalste zaak voor Serge, maar voor Maggie is dit wat nieuws. Voordat Serge er erg in had was Maggie aan het rennen door de douanehal en na één keer knipperen was ze weer terug met de kaartjes. Gelukkig!

We hadden met de familie afgesproken op centraal station en moesten daarom nog eerst met de trein. Op centraal aangekomen kwam de volgende uitdaging. Er waren namelijk drie uitgangen die de potentie hadden om de juiste te zijn. Aanvankelijk wilden we gaan voor wat later blijkt de verkeerde uitgang totdat Serge ze zag staan. Het was vreemd om op deze manier elkaar te ontmoeten.

Nadat we onze tassen naar het hotel hadden gebracht zijn we een rondje gelopen door de stad. Wat ons opvalt is dat Sydney een totaal andere stad is dan Melbourne. Zeer multicultureel en erg groot. We hebben diezelfde dag nog gebruik gemaakt om één van onze lievelingsgerechten te eten namelijk Sushi.

Verder nog een rondje gelopen door de stad langs de beroemde Bridge en het operahouse. Daarna onze weg vervolgt door de Botanische tuin. De Botanische tuin is een erg mooi en groot park waar zelfs Kakadu te vinden zijn. We hadden in inmiddels zoveel gelopen dat onze voeten niet meer konden en we moesten nog zeker een half uur naar ons appartement. Dit traject van lopen hadden we na tweeëneenhalve minuut gestaakt en lagen voor pampus op een trap voor een gebouw.
Remon: 'Zullen we een Taxi nemen?'
Serge: 'Ja, maar waar haal je zo snel een taxi voor vijf personen vandaan?'

Terwijl deze zin nog nagalmde in de oorschelp kwam er een taxibusje de hoek om scheuren en stopte op een hilarische wijze precies voor ons. Dit was natuurlijk 'Men to be'. Hup wij met een grote glimlach het busje in naar ons appartement.

De volgende dag hadden we een auto gehuurd om naar de Blue mountains te gaan. Deze bergen hebben hun naam te danken aan de blauwe gloed die ze krijgen als de zon op de eucalyptus bomen schijnt. De Blue mountains zijn ongeveer een uur rijden vanaf Sydney en dit was een mooie manier om de rechtse gedachten van rijden om te zetten in een linkse.

Aangekomen bij het desbetreffende gebied zijn wij gestart aan de 'Sassefras' wandeling. Een toepasselijke naam gezien deze ook als bijnaam voor Saskia is. Al was de naam zo perfect toch moesten we de tocht na tien minuten staken, omdat er veel teken bleken te zijn. En ja, wij zouden wij niet zijn als we deze tocht niet zouden starten in een korte broek en slippers.

Na deze 'ervaring' doorgereden naar een waterval. Hiervoor moesten we eerst een wandeling van twintig minuten maken, maar het was de moeite meer dan waard. Het ging nog geeneens om de waterval, al was deze ook prachtig. Het uitzicht was formidabel. De wolken hadden plaats gemaakt voor de zon waardoor de blauwe gloed op de bergen goed te zien was.

Hierna was net tijd voor de 'hoofdattractie' van de Blue mountains namelijk 'the three sisters'. Dit zijn drie rotsformaties naast elkaar. Dit was weer typisch zo'n toeristische aanfluiting vol met eenden. Het woord eenden is door Mag en Sas in het leven geroepen om de Aziaten te onderscheiden. Het woord is afgeleid van pekingeend. Deze 'eenden' zijn overal met hun camera's en proppen zich er gewoon tussen waarna ze een uitgebreide fotosessie beginnen. Enfin het moraal is dat er teveel toeristen waren, waardoor de schoonheid van de rotsen in het niets vielen.

Vandaag de grote dag. De dag die vrijwel als eerste vast stond van onze wereldreis. De dag waardoor wij een onlogische vliegroute genomen hebben. De dag waar wij eigenlijk alles omheen gepland hebben. Gelukkig hebben de weergoden ook meegewerkt het was ruim 28 graden, waardoor de dames een elegant zomers jurkje aankonden en de jongens een korte broek. Onze dag begonnen in de botanische tuin met lekkere hapjes en wat biertjes en wijn.

Rond een uurtje of drie doorgelopen naar de plek waar we onze tijd zouden moeten volbrengen tot middernacht. Het was nog spannend of we binnen zouden komen gezien er een gelimiteerd aantal mensen naar binnen mag. Er mag eigenlijk geen alcohol meegenomen worden naar dit soort plekken, maar onze nieuwjaarsdrift heeft er toch toe geleid om een fles Champagne en een pak wijn mee naar binnen te nemen/smokkelen. Bij de ingang bleek al snel dat deze taak vrijwel onmogelijk zou worden. Mede hierdoor besloten om een pre nieuwjaar-borrel te houden door de fles Champagne op een wijze te drinken waar de Tokkies zich nog voor zouden generen.

Echter zou Maggie Maggie niet zijn om toch te proberen iets van alcohol mee naar binnen te nemen. Op een één of andere manier is zij gespecialiseerd geworden in dit soort zaken en het moge duidelijk zijn dat het haar op merkwaardige wijze is gelukt. De controle hield namelijk ook echt in dat er ook in de tassen gekeken werd.

Binnen was het dan zo ver. Het enige wat wij nu nog zouden moeten doen is een goed plekje uitzoeken en wachten. We hadden een super mooi plekje gevonden met uitzicht op de brug. Na vier uur wachten, (lees; 7 uur 's avonds) dachten we: misschien hier alleen het kindervuurwerk kijken, wat zou plaatsvinden om 9 uur, en daarna door de stad lopen om eigenlijk ook het echte oud en nieuw mee te maken.

Toen kwam het hoor!!! 20:59:50 Tien, negen, acht enz... Camera's van iedereen gericht op de brug. Boem boem, overal licht. Wat is dit nou weer?!? Het kindervuurwerk werd niet vanaf de brug afgestoken, maar vanaf een boot. Wij over kleedjes an andere mensen heen gestapt om vuurwerk te zien vanaf een plek waar je eigenlijk niet vroeg voor aanwezig hoeft te zijn. Desalniettemin was het fantastisch. Hoe zou de klapper wel niet zijn?

Na dit grandioze 'wachtspektakel' doorgelopen richting de stad. Hier was het feest al in volle gang met muziek en kraampjes. Op de borden stond dat er nog één plaats om het vuurwerk te spotten vrij was aan de andere kant van de stad. Wij uiteindelijk in versnelling nummer vijf naar de plek gegaan. Dit was echt de meest fantastische plek die er was. De brug vol in beeld. Ongelofelijk dat deze plek nog vrij was. Het was inmiddels nog maar een uurtje wachten dus de spanning begon toe te nemen.

12:00:00 2012/12/31 wat een VUURWERK!! Wij gaan vuurwerk vanaf nu niet meer mooi vinden, want dit kan niks overtreffen. Het enige nadeel van Oudejaarsdag in Sydney is dat alles draait om het vuurwerk en we zijn denk ik nog nooit zo nuchter het nieuwe jaar ingegaan. Het was het meer dan waard om hier te mogen zijn en het nieuwe jaar te mogen inwijden als één van de eerste landen.

De volgende ochtend met gezond verstand opgestaan en er stond nog maar één grote activiteit op onze planning in Sydney, namelijk de Nieuwjaarsduik in de zee bij Bondi beach. Het meeste beroemde strand van Australië. We hebben al wat van gezien op tv, maar nu werd het echt duidelijk hoe gevaarlijk de stroming van dit zeewater is. Remon was al binnen een paar seconden zijn zonnebril kwijt en Marietje moest bijna gered worden. Wat een drukte, maar toch tof dat we dit hebben mogen zien.

En nu wordt het tijd voor onze vlucht naar Darwin om het echte outback- camperavontuur te laten beginnen.

Voor dit avontuur lees verslag 2