Te Anau
Blijf op de hoogte en volg Serge & Maggie
28 November 2012 | Nieuw Zeeland, Te Anau
We zijn nu alweer bijna een week in NZ. Het is echt een totaal andere wereld, qua natuur, vergeleken met de rest van onze landen die wij hebben bezocht tijdens onze reis.
Zoals eerder beschreven zijn wij nu aan het cruisen in onze auto. Heerlijk!!! Wij zijn gisteren in Te Anua aangekomen om vanmiddag te starten aan onze 4 daagse trektocht.
Afgelopen week zijn wij als eerste gereden naar Lake Tekapo. Dit is een zeer mooi blauw meer tussen de bergen. We zijn daar in onze tent aan het meer blijven slapen. Hartstikke leuk zo'n zomer, maar waar meneer en mevrouw geen rekening mee hebben gehouden is dat het hier 's nachts behoorlijk koud kan zijn. Mijnheer Hollanders slaapt nu zelfs in pyamabroek en t shirt. Dit doet hij echt nooit!
Na dit meer, wat gelegen is in het midden van NZ cq het zuidereiland, zijn we doorgereden naar de kust. Het is vandaag een bewolkte en een beetje een koude dag, waardoor we niet veel tussenstops hebben gemaakt. Wat ons nu eigenlijk opviel was hoe divers NZ is qua natuur. Er moet gezegd worden het is echt een fantastisch mooi land. Enfin, Serge had vandaag weer eens zijn eigen safari bedacht en wilde Pinguïns gaan zoeken. Maggie wist natuurlijk gelijk al dat dit op een regelrechte fiasco zou uitlopen, maar ach laat onze Hollandse Steve Irwin maar gaan.
De Pinguïns, de geeloog pinguïns wel te verstaan, zouden leven op het strand van Oamaru. Aangekomen bij het dorpje, Steve op de bijrijders stoel, kaart en fototoestel in zijn handen klaar om naar buiten te springen en Maggie aan het stuur. Serge zei 'Mag hier naar rechts,. Ze nam het uiteindelijk iets te letterlijk op en bleef ook rechts rijden.
Serge 'Uhm Mag'
Mag 'ja'
Serge 'Ben ik de bestuurder?'
Mag 'oh oeps haha verkeerde kant'
Eindelijk aangekomen bij het zogenaamde 'pinguïnstrand'. Serge eruit met zijn grote lens en zijn speurneuzen gezicht opzoek naar de Pinguïns. Mag erachteraan ijskoud, maar moest van binnen wel lachen, want als je die stumpert ziet lopen met die lens en ziet dat hij probeert zachtjes te lopen, maar ondertussen meer lawaai maakt dan een willekeurige bulldozer. Ongelooflijk!! Goed natuurlijk geen beest gezien, behalve dan onze vrienden de 'seabirds'. Deze vogels stalken ons ongeveer de hele reis al. Ze stelen al je eten als je niet oplet.
Na deze fantastische onderbreking, maar besloten om in één keer door te rijden naar Dunedin. Daar wilden we een hele dag blijven om een halve dag de stad in te gaan en een halve dag naar het schiereiland Otago Peninsula.
Dunedin is geen leuke stad. Wat ons opvalt is dat de natuur super mooi is in NZ, maar dat er geen leuke stad tussen zit. Tot dusver dan!! Het schiereiland is super mooi. Over het schiereiland heb je een tweetal wegen, de kustweg en de Highcliffroad. Aangenomen wordt dat beide wegen geen toelichting nodig hebben. De Highcliffroad is fantastisch. Tussen de groene weides met overal schapen (onmogelijk om die te missen in NZ) en als je naar beneden kijkt de Pacific Ocean. Oja onze bioloog had natuurlijk weer een missie. Hij wilde dit keer niet alleen de geloogpinguins zien (of dat niet al lastig genoeg is), maar ook de albatros en de zeehonden/zeeleeuwen. Het is ongelofelijk maar waar we nebben alles gezien. Godzijdank kunnen we dat van zijn lijstje halen.
Die avond nog gebarbecued, want dat is hier ideaal. Op elke camping staat wel een barbecue. Oja onze vrienden de seabirds waren weer van de partij en het was ze dit keer bijna gelukt om het eten weg te jatten.
Na een zee koude nacht die volgende ochtend doorgereden naar Tuataperre via Invergargill . Overigens heeft deze tocht ons langs één van de zuidelijkste plaatsen van de wereld geleid (Ushuaia is de Zuidelijkste) en tevens ook van onze reis. We reden over de Southern Scenic Route. Een super mooie route langs de kust. NZ is niet vast te leggen op foto's. Het geheel maakt NZ mooi en niet een gedeelte. Onderweg nog een paar keer gestopt om een wandeling te maken. Voor het eerst ook kennis gemaakt met de watervallen en varenwouden.
De lucht was prachtig, maar de wind was om te janken. Sjodemieter!! We konden de autodeur nog geen eens openmaken. Mede door die reden besloten om die dag niet te gaan kamperen, maar een motel op te zoeken. Dit wilde we langs de kust doen.
Na een tijdje gereden te hebben kwamen we bij en fenomenaal mooi stuk uit langs de kust tussen de schapen. Van Tellingen wilde dit natuurlijk vastleggen dus hup auto langs de kant. Portier open! Portier weer dicht (wind waaide te hard). Portier weer open, meneer valt met het nodige kabaal uit de auto. Gaat het alarm ook nog af! Iedereen begrijpt wel dat er geen schaap meer te vinden was. Desalniettemin was het een fantastische rit.
Nu zitten we in een cabin (een soort van bungalow) in Te Anau. Eigenlijk ook vanwege de wind. Gisteren boodschappen gedaan voor de Milfordtrack. Dit is een vierdaagse trektocht van 53 km door één van de mooiste landschappen van de wereld. Vandaag gaat deze van start en het weer wordt wisselvallig. Mede daarom toch maar een fleecetrui en een muts gekocht. Hoe is het?? Maar we hebben er erg veel zin in.
Zoals eerder beschreven zijn wij nu aan het cruisen in onze auto. Heerlijk!!! Wij zijn gisteren in Te Anua aangekomen om vanmiddag te starten aan onze 4 daagse trektocht.
Afgelopen week zijn wij als eerste gereden naar Lake Tekapo. Dit is een zeer mooi blauw meer tussen de bergen. We zijn daar in onze tent aan het meer blijven slapen. Hartstikke leuk zo'n zomer, maar waar meneer en mevrouw geen rekening mee hebben gehouden is dat het hier 's nachts behoorlijk koud kan zijn. Mijnheer Hollanders slaapt nu zelfs in pyamabroek en t shirt. Dit doet hij echt nooit!
Na dit meer, wat gelegen is in het midden van NZ cq het zuidereiland, zijn we doorgereden naar de kust. Het is vandaag een bewolkte en een beetje een koude dag, waardoor we niet veel tussenstops hebben gemaakt. Wat ons nu eigenlijk opviel was hoe divers NZ is qua natuur. Er moet gezegd worden het is echt een fantastisch mooi land. Enfin, Serge had vandaag weer eens zijn eigen safari bedacht en wilde Pinguïns gaan zoeken. Maggie wist natuurlijk gelijk al dat dit op een regelrechte fiasco zou uitlopen, maar ach laat onze Hollandse Steve Irwin maar gaan.
De Pinguïns, de geeloog pinguïns wel te verstaan, zouden leven op het strand van Oamaru. Aangekomen bij het dorpje, Steve op de bijrijders stoel, kaart en fototoestel in zijn handen klaar om naar buiten te springen en Maggie aan het stuur. Serge zei 'Mag hier naar rechts,. Ze nam het uiteindelijk iets te letterlijk op en bleef ook rechts rijden.
Serge 'Uhm Mag'
Mag 'ja'
Serge 'Ben ik de bestuurder?'
Mag 'oh oeps haha verkeerde kant'
Eindelijk aangekomen bij het zogenaamde 'pinguïnstrand'. Serge eruit met zijn grote lens en zijn speurneuzen gezicht opzoek naar de Pinguïns. Mag erachteraan ijskoud, maar moest van binnen wel lachen, want als je die stumpert ziet lopen met die lens en ziet dat hij probeert zachtjes te lopen, maar ondertussen meer lawaai maakt dan een willekeurige bulldozer. Ongelooflijk!! Goed natuurlijk geen beest gezien, behalve dan onze vrienden de 'seabirds'. Deze vogels stalken ons ongeveer de hele reis al. Ze stelen al je eten als je niet oplet.
Na deze fantastische onderbreking, maar besloten om in één keer door te rijden naar Dunedin. Daar wilden we een hele dag blijven om een halve dag de stad in te gaan en een halve dag naar het schiereiland Otago Peninsula.
Dunedin is geen leuke stad. Wat ons opvalt is dat de natuur super mooi is in NZ, maar dat er geen leuke stad tussen zit. Tot dusver dan!! Het schiereiland is super mooi. Over het schiereiland heb je een tweetal wegen, de kustweg en de Highcliffroad. Aangenomen wordt dat beide wegen geen toelichting nodig hebben. De Highcliffroad is fantastisch. Tussen de groene weides met overal schapen (onmogelijk om die te missen in NZ) en als je naar beneden kijkt de Pacific Ocean. Oja onze bioloog had natuurlijk weer een missie. Hij wilde dit keer niet alleen de geloogpinguins zien (of dat niet al lastig genoeg is), maar ook de albatros en de zeehonden/zeeleeuwen. Het is ongelofelijk maar waar we nebben alles gezien. Godzijdank kunnen we dat van zijn lijstje halen.
Die avond nog gebarbecued, want dat is hier ideaal. Op elke camping staat wel een barbecue. Oja onze vrienden de seabirds waren weer van de partij en het was ze dit keer bijna gelukt om het eten weg te jatten.
Na een zee koude nacht die volgende ochtend doorgereden naar Tuataperre via Invergargill . Overigens heeft deze tocht ons langs één van de zuidelijkste plaatsen van de wereld geleid (Ushuaia is de Zuidelijkste) en tevens ook van onze reis. We reden over de Southern Scenic Route. Een super mooie route langs de kust. NZ is niet vast te leggen op foto's. Het geheel maakt NZ mooi en niet een gedeelte. Onderweg nog een paar keer gestopt om een wandeling te maken. Voor het eerst ook kennis gemaakt met de watervallen en varenwouden.
De lucht was prachtig, maar de wind was om te janken. Sjodemieter!! We konden de autodeur nog geen eens openmaken. Mede door die reden besloten om die dag niet te gaan kamperen, maar een motel op te zoeken. Dit wilde we langs de kust doen.
Na een tijdje gereden te hebben kwamen we bij en fenomenaal mooi stuk uit langs de kust tussen de schapen. Van Tellingen wilde dit natuurlijk vastleggen dus hup auto langs de kant. Portier open! Portier weer dicht (wind waaide te hard). Portier weer open, meneer valt met het nodige kabaal uit de auto. Gaat het alarm ook nog af! Iedereen begrijpt wel dat er geen schaap meer te vinden was. Desalniettemin was het een fantastische rit.
Nu zitten we in een cabin (een soort van bungalow) in Te Anau. Eigenlijk ook vanwege de wind. Gisteren boodschappen gedaan voor de Milfordtrack. Dit is een vierdaagse trektocht van 53 km door één van de mooiste landschappen van de wereld. Vandaag gaat deze van start en het weer wordt wisselvallig. Mede daarom toch maar een fleecetrui en een muts gekocht. Hoe is het?? Maar we hebben er erg veel zin in.
-
28 November 2012 - 23:35
Maria:
wat een leuk stuk. Ik heb mij tranen gelachen. Ben blij dat jullie ondanks de "storm" zo genieten van NZ.
xx -
29 November 2012 - 08:30
Angela:
Ik voel me weer helemaal thuis.jullie hadden koffiie kunnen drinken bij martha en sientje (moeder van barry) in oamaru.toen ik aan kwam in nz heb ik de eerste weken hier gewoont.
Jeetje,ongelooflijk dat maria hier ook gewandelt heeft en zoveel jaren later de zoon met zijn aanstaande!
Ja,die wind was ik vergeten te vertellen. Als het even mee zit dan heb je geen moter nodig. Ik heb meegemaakt dat mijn auto bij een stoplicht,door de wind ......paar meter vooruit ging.
Maar ik zie het het voor mij.maria had ook de camera klaar...... Moeder en zoon komen veel over een.
Ik heb wel gegierd van het lachen leuk geschreven.
Mooie foto van mijn huisje
Wij zijn zo benieuwd naar de milford track verhalen
Liefs devil& engel -
29 November 2012 - 15:32
Marja:
Hahaha ''alle mannen zijn het zelfde" vooral als ze een fototoestel in handen krijgen! en ze weten het ook allemaal zo goed! haha!x -
01 December 2012 - 11:43
Henriette En Ed:
Hallo jullie beiden,
vandaag komen jullie geloof ik terug van de lange wandeling. Hoe is die bevallen? Zo langzaam maar zeker is iedereen in Nz geweest dus tijd voor mij om ook eens een lang bezoek te brengen aan het land waarheen ik al 2 keer geemigreed zou zijn! is toch te gek voor woorden. Dat het een prachtig landschap heeft en dat daar de grootste cultuur waarde in zit heb ik op alle foto's en films van min ouders aongela maria en oma gezien. nog een heel goede voortzetting van jullie expeditie. hier is Sinterklaas druk in de weer en Koning winter begint ook alweer. de eerste nachtvorst zit er al weer op.
groetjes van iedereen hier -
02 December 2012 - 10:08
Jooze:
Het blijven leuke verhalen om te lezen. Fijn dat jullie zo genieten! Ben benieuwd naar de volgende verhalen en foto's. Jullie hebben nog even;)
-
12 December 2012 - 02:36
Kamal:
hihi zo kenn ik jullie!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
