Hue tot Cambodja

Van Hue hebben wij onze weg vervolgt richting Hoi An. Het vreemde en tevens ook minder leuke aan Vietnam is dat alles één grote stad is. Alles wegen zijn verhard en de huizen van steen. Misschien zijn wij een beetje verwend door de armoede van Laos, maar we missen de houten huisjes, rondrennende varkens, kippen en honden over de weg.

Desalniettemin beginnen de steden steeds leuker te worden. Hoi An is echt een super stad met als grootste attractie de Japanse brug. Voor ons was dit niet meer dan een brug, maar natuurlijk toch foto's van gemaakt. We hadden een super leuk hotel net iets buiten het stadscentrum in de richting van het strand.

Het fenomenale van het hotel is dat zij gratis fietsen aan bieden wat het hotel weer aantrekkelijk maakt. We hebben ook uitzonderlijk veel gebruik gemaakt van deze fietsen. Als eerste zijn we naar het stand gefietst. Deze fietstocht brengt je tussen de rijstvelden. Echt prachtig. Hier zie je het beeld zoals wij deze kennen van plaatjes. Werkende mensen met natuurlijk de gebruikelijke Vietnamese punthoedjes (de naam weten we niet). Het strand is verder niet zo bijzonder. De zee is grijzig van kleur (dit kennen we wel van Nederland en hadden op iets anders gehoopt) en de stranden zijn mwa.

Na deze ontmoeting met de zee richting het stadscentrum gefietst. Wat een bijzondere stad. De stad bestaat eigenlijk uit allemaal kleine straatjes in Franse/Vietnamese stijl met allemaal winkeltjes en brasserietjes. 'S avonds werden deze straatjes een waar lichtparadijs. Super gezellig.

Die volgende dag hebben wij een soort van rustdag ingelast. Gewoon lekker blijven liggen bij het zwembad, boekje lezen en al dat andere soort gekkigheid.
Na deze 'rustdag' zouden we de nachtbus nemen naar Nha Trang, maar eerst stond er nog een kookles voor de boeg. We hadden dit als advies meegekregen van een andere backpacker. Het concept werkt alsvolgt; je gaat naar het restaurant toe en kiest wat gerechten uit van de menukaart. Voor ons waren dit, loempia's, biefstew in bananenblad (gestoomde bief) en een kipcurry. Vervolgens betaal je vijf dollar bij om het gerecht samen met de kok te bereiden. Nu klinkt het allemaal heel deftig, maar eigenlijk ga je de gerechten bereiden aan de keukentafel van het gezin.

We hadden een super grappig vrouwtje. Ze was zeer secuur, wat Serge op dit soort moment niet was wat resulteerde in leuke situaties. Serge vouwde de loempia dicht zij vouwde het met een zucht en knikkend hoofd weer open. Dit gold ongeveer voor alles wat hij deed. De mannen doen niet veel met betrekking tot huishouden en dit was te merken. Zij reageerde dit af op de mannen van deze les. 'Serge maal dit fijn' Serge stopte na vijf minuten en vroeg wat.' Ga door jij'. Het klinkt een beetje als een onderdrukking, maar het was super grappig en ze deed het echt leuk. Daarnaast waren de gerechten overheerlijk.

Hierna werd het tijd voor de nachtbus. Deze bussen of beter gezegd slaapbussen zijn een soort van business-class stoelen in het vliegtuig. Je kan languit liggen. Desalniettemin zijn er altijd een paar plekken die wat minder liggen. Serge moest hier natuurlijk uitgerekend gaan liggen. Ongelofelijk en hij had Maggie nog we eerder de bus in gestuurd om een lekker plekje uit te zoeken.

Enfin met de bus richting Nha Trang. Nha Trang is een leuk plaatsje wat eigenlijk voornamelijk gedomineerd wordt door de Russen. Hierna onze weg vervolgt naar Ho Chi Minh waar we eigenlijk alleen de Cu chi (lees; Gucci) tunnels bezocht hebben, omdat we een tripje hadden gevonden voor de volgende dag naar de Mekong Delta wat ons daarna via de mekong per boot naar Cambodja kon brengen. Dit kwam wel erg goed uit en zou ons tijd besparen!!

De tocht door de Mekongdelta was een driedaagse tour. De eerst dag zijn we door het lagere gedeelte van de Delta's gevaren. Dit is een prachtige tocht met een bootje door een soort van 'palmwaaier woud'. Helaas net iets te kort.

Die avond zouden we bij een homestay overnachten. Na ons perikel in Laos waren we op het ergste voorbereid, maar daar aangekomen bleek het woord 'homestay' incorrect. We verbleven in een bungalow uitkijkend op het water en we hadden zelfs Wifi. Hoe luxe kan het zijn?? Het enige stukje 'homestay' in dit traject was dat we samen met de familie gingen koken. Desalniettemin hebben we een fantastische tijd gehad in onze bungalow. We hebben echt genoten en 's avonds zelfs nog tot laat gebabbeld met onze Duitse buren.

Die dag daarna zijn we doorgereisd naar boven om nog een aantal dingen zoals de drijvende markt en een drijvend bos te bezoeken. Super leuk en mooi allemaal. Die dag daarna doorgetrokken met de boot naar Cambodja (Phnom phem).

We hadden daar een hotel geboekt met zwembad. Dit betekende natuurlijk dat we diezelfde dag nog een duik namen in het het zwembad. Die avond was er toevallig een feestje in het hotel waardoor vroeg naar bed gaan ervoor ons niet inzat. Daarnaast zouden wij een feestje ook niet afslaan. Die avond mochten onze voetjes onder het genot van een cocktail van de vloer.

Die volgende dag zijn we naar een attractie gegaan wat een zwaardere lading met zich zou meebrengen namelijk; de Killing Fields. De Killing Fields is eigenlijk een soort van wat Auschwitz in Polen is. Vanaf 1975 t/m 1979 regeerde Pol Pot het land. Zijn visie en doel was om een zelfvoorzienende staat te worden dmv dwangarbeid. Dit wilde hij bereiken door de rijstoogst te viervoudige. Door deze onhaalbare doelstelling moesten veel mensen hun leven geven. Binnen een week sloot hij alle scholen, ziekenhuizen en andere voorzieningen. Daarnaast moest iedereen geëlimineerd worden die wellicht een dreiging voor hem zou kunnen zijn. Dit waren eigenlijk voornamelijk slimme en geleerde mensen (leraren, mensen uit de stad en mensen uit de politiek) dit werd onder andere gedaan op het terrein van de voormalige Killing Fields. Omdat er niet genoeg was moest alles gebeuren zonder kogels en werden mensen doodgeknuppeld met allerlei wapens die oorspronkelijk voor andere doeleinden bestemd zijn. Hij heeft in 3 jaar tijd 1/4 zijn volk omgebracht. Het vreemde is dat zijn partij (rode Khmer) dezen dagen erkend wordt door de VN.....

Deze informatie kregen wij allemaal te horen tijdens de toer door het kamp. Het was heel goed geregeld, want je krijgt bij aankomst audioapparatuur mee waarop je de informatie kan luisteren in zelfs onze eigen taal. Ook stonden er interviews op van overlevenden. Het heftigste was om de beruchte boom te zien waar honderden babi's met hun hoofd tegen aan werden doodgeslagen. Helaas heeft deze akelige man een lang leven had.

Na deze ontmoeting met wellicht wel de zwaarste ochtend van onze reis vroeg de tuk tuk chauffeur of we misschien een koe of op iets anders wilde schieten op het schietterrein. Ongelofelijk dat ze zoiets verzinnen en nog erger dat toeristen zoiets na dit gezien te hebben kunnen doen. Wij waren de rest van de dag nog van slag. Tevens is ook in de stad nog te zien wat voor nasleep deze tijd heeft gehad. Mensen zonder armer, benen en kinderprostitutie is hier nog dagelijkse kost vanwege de armoede die ontstaan is na deze tijd.

Na deze dag doorgaan naar Sihanoukville, een plaatsje aan de kust. Hier zitten we in een bungalow wat semi uitkijkt op de zee. Heerlijk om weer lekker aan het strand te liggen. Zoals altijd geven wij (stumperd en stumperd) gelijk een stempel af in een bepaald gebied. Zo gooit Maggie altijd drinken of ander etenswaren van de tafel en struikelt Serge ongeveer om de drie meter over een steen. Zijn slippers zijn mede door dit soort taferelen niet zoveel meer waard.

De ergste van al zijn dagen was gisteren. Het regende super hard en we hadden ons door de TukTuk chauffeur laten afzetten in een dorpje verderop waar meer bars te vinden waren. Eigenlijk was de bedoeling om hier de zonsondergang te bewonderen, maar dit werd eigenlijk meer een "regenexpeditie".
We stonden in een niet zo gezellig café en wilden naar de overkant gaan waar het wel gezellig was. Zoals gezegd regende het pijpenstelen en moesten daardoor noodgedwongen in deze rampentent blijven staan. Net op het moment dat het begon te miezeren en wij drie stappen hadden gezet om de gewaagde expeditie door de modder naar de overkant te gaan kregen we stroomuitval. We zagen niks meer. Terug naar onze onze startpositie.

Na deze nogal gewaagde poging gewacht tot de aggregaat zijn werk zou doen. Na vijf minuten was het zover, we konden poging twee op onze naam zetten. Als het regent is de samenhorigheid in onze relatie verdwenen. Op dat moment staan de haren van Maggie op nr. 1. Dit impliceerde dat Maggie binnen twee minuten op de plek van bestemming was zonder ook maar één blik naar Serge te wenden. Voor Serge werd dit een ander verhaal. Zijn slippers lieten hem in deze barre omstandigheden in de steek. Terwijl de regen druppels de bovenkant van zijn lichaam bedwelmden zorgden zijn slippers voor de onderkant. Hij bleef vastzitten in en modder en verloor half zijn evenwicht. Uiteindelijk kwam hij zo'n minuut later aan in het restaurant met twee kapotte slippers in zijn hand en zijn benen, voeten en handen vol met modder. Een modderbad is goed voor je zullen we maar zeggen.

Woensdag avond zullen wij onze weg vervolgen in een nachtbus richting Siem Reap. In deze nacht mogen we de verjaardag van Maggie openen. Dat wordt gezellig;-). We hopen op een fles champagne en een kaasplankje.