Laatste dagen Cambodja

Onze laatste dag bij Sihanoukville chillend afgesloten. Dit hield in een lekker ontbijtje bij ons lievelingsrestaurant en lekker relaxen op het stand. 's Avonds net voordat wij werden opgehaald door de nachtbus kwam een medewerker van het hostel naar ons toe. 'Is dit jullie camera?' Het werd weer een déja vu moment. Hadden wij niet genoeg geleerd van Malawi? En ook deze keer met onze grote kaart met ruim 3200 foto's erin. ONGELOFELIJK! Ons hart zat ergens aan het uiteinde van onze keel. We zijn weer op scherp gezet!

We werden niet veel later door onze TukTuk chauffeur opgehaald en naar het busstation gebracht. We hadden zeer hoge verwachtingen m.b.t. deze nachtbus, omdat er op het kaartje stond met wc en ons nr. Was 9a en 10a. Volgens onze berekening kan deze plek onmogelijk in het midden van de bus uitkomen. Dit zijn namelijk de stoelen met iets minder beenruimte. Aangekomen in de bus bleek al snel dat onze berekening klopte, desalniettemin was het nu de airco die ons ons de nachtrust zou gaan ontnemen. De plek waar wij dachten te moesten gaan liggen was ook echt alleen maar een ligplek. Je kon je hoofd niet bewegen, omdat je anders je hoofd zou stoten tegen de airco. Tevens was er ook geen wc in de bus. Eigenlijk moeten wij altijd gelijk naar de wc met deze idiote gedachte!!

Maar het verhaal zou een andere wending krijgen, want wij hadden nr. a op het kaartje staan en dat was de goede plek beneden. Echter lagen daar al twee dames. Na kort overleg tussen Maggie en Serge kwamen we tot de conclusie assertief te handelen en ons recht te halen voor onze plek. Zeker gezien Serge te lang was voor de desbetreffende plek en Maggie zo claustrofobisch is als een dolfijn.

Serge naar beneden.
'Hai volgens mij is dit niet jullie plek'
'jawel, deze plek is ons toegewezen door de chauffeur'
' mag ik jullie ticket zien?'
'Hebben we niet meer, maar het was een witte zonder stoelnummer'
En die grapjassen deden weer hun ogen dicht en gingen weer verder slapen. Serge in perplexheid geslagen toestand weer terug naar het bovenbed. Met de gedachtengang 'er zijn wel ergere dingen op de wereld dan ons hierover druk te maken' besloten om dit misverstand niet als zijnde een problematiek te zien. Na twee seconde proberen moesten we het misverstand toch transformeren naar een wat groter dilemma. Het lukte gewoon echt niet. Nu was het Machteld die het ging proberen om dit keer samen met de chauffeur met de benedenbuurtjes te gaan praten.

Hier werd al snel duidelijk dat zij wel degelijk het stoelnummer boven hun hadden, maar dat zij om diezelfde reden naar beneden waren verkast. De reden die erbij kwam was dat één van de personen ziek was. Bij Maggie werd weer hetzelfde geintje geflikt. Ze negeerde haar na deze confrontatie. Ze kwam alweer naar boven met wat nu? We zaten een beetje in een tweestrijd . Ze hadden gelogen tegen Serge over het oorspronkelijke verhaal. Dit vraagt om een harde aanpak, maar er was ook een zieke en die wil je ook weer niet opzadelen met deze idioterie. Gelukkig hadden ze zelf eieren voor her geld gekozen en kwamen naar boven toe.

We voelden ons nog we een beetje rot, maar aan de andere kant was dit een stukje gerechtigheid en natuurlijk ook de start van Maggies verjaardag. Gelukkig stopte de bus regelmatig onderweg waardoor het plas probleem geen probleem meer was. Er trad wel een ander probleem op, want iedereen moest zijn/haar slippers uitdoen in de bus en voorin op een rek plaatsen. Serge kon zijn slippers niet vinden, waardoor hij elke keer met zijn blote voeten over straat aan het banjeren was. Bij de tussenstop in Phmom phem was hij de wc kwijt, waardoor hij ruim tien minuten lang zonder slippers door de stad aan het rennen was. Dit vond iedereen erg grappig! De dames bleven bij elke pauze liggen dus schijnbaar hadden ze niet zo heel veel last van de plek wat voor ons weer gerustellend gevoel gaf.

Om zes uur 's ochtends aangekomen en onze ophaalservice stond ons al op te wachten om ons naar het hotel te brengen. Dit is weer het fantastische aan Azië. De busmaatschappij haalt je op bij je hotel en brengt je er ook weer naar toe.

Het was vandaag de grote dag voor Maggie, want ze was jarig. We konden helaas onze kamer bij het hotel nog niet in, waardoor een dutje doen van de planning geschrapt moest worden. Zo flexibel als we zijn besloten (eenzijdige beslissing, want de jarige heeft het recht van spreken) een ontbijtje te doen bij een leuke brasserie. Nadat we een fiets hadden gehuurd (€0,80 voor één dag) gezocht naar een brasserie. Deze hadden we in "no time" gevonden. Eindelijk weer een keertje lekkere koffie!!! Fantastisch ontbijtje gehad bestaande uit oa een pesto roerei.

Hierna was de planning om de stad te gaan verkennen.Siem Reap is een zeer toeristische, maar toch wel een leuke stad met een aantal tempels en marktjes. Op de marktjes is van alles te koop; Van leuke souveniertjes tot wormen en kokkels. In veel Aziatische landen kan je op enkele plekken het voedsel wat verkocht wordt bij de stalletjes wel proberen. Echter moet je dit in Cambodja niet doen, want je ziet gewoon dat het geen goede afloop voor je maag zal gaan hebben. Laat mr. Geus hier maar niet langs komen;-).

Na deze markt onze stadsverkenning vervolgt. We merken trouwens dat we al helemaal ingeburgerd zijn. Lekker veel bellen op de fiets, voorsorteren op de baan van de tegenligger en stoplichten volledig negeren. Gewoon gaan en niet stilstaan is het motto hier. Wat ons ook opvalt is dat er een nieuwe hype is ontstaan in heel Indochina namelijk; de pyjama's. Bij het begin dachten we nog 'zo zo katertje mevrouw, geen zin om je om te kleden?', maar inmiddels zijn we erachter gekomen dat dit gewoon de mode is. Echt grappig om te zien.

Na onze "Columbus" activiteit terug gefietst naar het hotel. Onze kamer was klaar, waardoor we ons konden opfrissen en een frisse duik konden nemen in het zwembad. Het is inmiddels medio maart, wat betekent dat de temperatuur tegen de 40 graden aan zit. Dit houdt in drie keer per dag een nieuw shirt! Ook leuk om een verjaardag te vieren in deze temperatuur. Kan dit ook weer van ons "to do" lijstje geschrapt worden.

Na deze verkoeling werd het tijd voor de lunch. Maggie had Mexicaans als wens en zo trouw als haar tweevoeter is werd deze wens ingewilligd. Lekker quesadillas, taco's en natuurlijk een "Bucket" Margarita's. Na deze Margarita's waren we een beetje tipsie, maar we moesten door, want de volgende activiteit stond alweer op de planning. Dit was namelijk minigolf. Ze hadden hier een baan gemaakt met allemaal miniatuur tempels van de Angkor. Erg grappig en leuk om te zien.

Na deze voor ons toch wel zeer bewegelijke activiteit werd het tijd voor het avondeten. We hadden al op tripadviser gekeken en hadden een leuk tapas restaurant/ loungebar gevonden. Aangekomen bij de bar bleek al snel dat de recensies kloppen. Zeer lekker eten, lekkere muziek en natuurlijk heerlijke cocktails. Echt een must do in Siem Reap.

Deze mooie dag hebben we mogen afsluiten met een frisse duik in het zwembad. Erg lang hadden we hier niet voor, want we moesten de volgende dag vroeg op om de Angkor tempels te bezichtigen. We wilden dit doen bij zonsopgang, omdat het dan nog niet zo druk, mooi en warm is.

Die volgende ochtend met frisse tegenzin opgestaan om naar de tempels te gaan. Natuurlijk zaten Maggie en Maggie weer eens met elkaar in conflict.

Maggie1: Zal ik een petje opdoen of niet?
Maggie2: Een petje is wel lekker voor de zon
Maggie1: ja, maar dan wordt mijn haar nat en zie ik eruit als een vogelverschrikker.
Maggie2: maar anderzijds wordt je bevangen door de zon zonder pet.

Hierna werd Serge bij het gesprek betrokken. 'Serge ik heb een probleem.......... '
'Mag ik zou het gewoon meenemen en dan zie je het toch wel in de loop van de dag wat je doet' Natuurlijk is dit simplistische antwoord niet goed en resulteerde gelijk in een nieuwe discussie met de twee dames. Topic: wel of geen tas mee.

Enfin onze TukTuk chauffeur stond netjes klaar, waardoor we gelijk konden vertrekken naar de Angkor. Je kan kiezen tussen de kleine of de grote route. Wij hadden gekozen voor de kleine route, omdat er anders de kans bestaat dat we een beetje tempel moe zouden worden. We hadden van een andere backpacker begrepen dat je het beste kan starten bij Angkor Thom, omdat daar 's ochtends vroeg nog geen mensen zijn. Dit is echt een zeer waardevolle tip, want onze chauffeur wilde ons eerst bij Angkor Wat droppen waar het al vol stond met TukTuk's.

Wij zeiden 'doorrijden'
Hij zei 'maar het is daar zo donker en er is nog niemand'
Wij 'daarom juist'

Na wat gemopper was hij toch maar doorgereden naar Angkor Thom. Het was nog hartstikke donker en we konden totaal niet zien waar we liepen. Langzamerhand werd het lichter en lichter waardoor de schemer de structuur van de tempel liet zien. Echt prachtig om midden in een tempelcomplex te staan en langzamerhand steeds meer vorm te zien. Daarnaast waren we maar met drie andere mensen wat het gevoel echt speciaal maakt.
Angkor Thom is een super mooi complex met allemaal grote Budhahoofden.

De zonsopgang was niet de mooiste, omdat de zon momenteel erg hoog staat. Dit impliceert dat de lucht niet helemaal verkleurd. Nadat we de tempel van binnen en buiten hadden gezien doorgereden. We zijn nog langs verschillende tempels gereden waarvan de mooiste de Angkor Thom, Ta Phrom (tempel in de jungle, bekend van Tombraider) en natuurlijk de Angkor Wat (de bekendste). Omdat we de route waren gestart voor de menigte hadden we eigenlijk bij elke tempel niet de massadrukte m.u.v. de Angkor Wat natuurlijk. De Angkor Wat is prachtig, maar toch gaat onze voorkeur uit naar de eerste tempel (Angkor Thom).

Na een prachtige hete dag werd het natuurlijk weer tijd voor het zwembad. Het was immers ook de laatste dag in Cambodja.

Liefs ons,