Busreis zolang Prabang

Het is weer super om in Azië te zijn. Gewoon de menukaart inzien zonder dat ze naar je toerennen. Toch hebben wij meer met de Thaise cultuur. Hier zijn ze net wat introverter en moeilijker om mee in contact te komen.

Verder hebben wij in Laos het kat en muis spel ontwikkeld tussen de monniken en ons. Onze opdracht is om een foto te maken van een monnik en de daaruit volgende de opdracht van hen is om juist niet op de foto te komen. Vrijwel elke monnik is hierin gespecialiseerd. Ze weten onze trucjes!! De bastaards! Zo gaat Serge wel eens op een sneaky wijze voor een foto poseren terwijl Maggie hem helemaal niet op de foto zet. We gaan ons ook weleens achter een boom verstoppen, maar meestal hebben die monniken ons in de smiezen, maar ze hoeven niet bang te zijn onze tijd komt nog wel. Wie het laatst lacht, lacht het .....

Zaterdag zijn wij na een relatief zorgeloze rit van vier uur aangekomen in Vang Vieng. Dit "dorpje" is gelegen tussen prachtige kalksteen rotsen aan een rivier. We hadden gelijk bij aankomst een schoon guesthouse gevonden voor nog geen €5,-. Het had niet de luxe die we gewend waren, maar zeker de perfecte prijs kwaliteit verhouding. Eigenlijk hebben we deze dag alleen maar een wandeling gemaakt, ons kat/muis spelletje gespeeld, de nachtbus geboekt voor de volgende dag naar Luang Prabang en lekker Friends gekeken met een biertje. In dit dorpje wordt namelijk in vrijwel elke café de tv serie "Friends" gedraaid. Erg grappig!

Die volgende ochtend wakker geworden van een haan en man die het nodig vond om eens flink te rochelen. Dat is hier overigens heel normaal en je ziet het eigenlijk continu om je heen gebeuren. Erg charmant bij een vrouw. Wij hadden deze dag een fiets c.q. mountainbike gehuurd. Serge had een fietsroute gezien in de Lonely planet van 30 km. Het was een bloedhete dag dus hadden ons goed ingesmeerd. We waren redelijk op tijd vertrokken, omdat we de blue lagoon wilden Zien. De 'Blue Lagoon' is een mooie beek in de buurt van een grot. maar nogal een populaire attractie bij de toeristen. Onze fietstocht begon echt geweldig en het deed ons gelijk denken aan Afrika. Tussen de locals, geen verharde weg, waarbij wij continu moesten stoppen voor koeien, kippen en andere diersoorten die de weg overstaken. Het is echt zo mooi om te fietsen tussen de paars kleurende kalksteenrotsen. Helaas zitten wij hier in het droge seizoen, waardoor de rijstvelden helemaal droog lagen en voornamelijk bestonden uit gras. Dit gebied is zonder twijfel en zeker met groeiende rijstvelden één van de mooiste gebieden van Azië die wij ooit gezien hebben. Echt heel erg mooi.

Na twee uur fietsen waarbij ons temperatuur metertje inmiddels rood stond aangekomen bij de Blue Lagoon. Dit is echt een super mooi idyllische locatie. Gelukkig nog maar weinig tot geen toeristen en we konden lekker verkoeling zoeken in het water. Na een uurtje onze tocht vervolgt. De weg was zo hobbelig dat we aaaafffffff eeeeeeeen toeoeoeoeo zozooz moesten praten. Zo nu en dan fietsten we door een ieniemienie dorpje heen. Er fietste bijna geen toerist, maar als er dan één voorbij kwam waren wij stiekem wel een beetje blij, want dan wisten wij dat we nog op de goede weg zaten.

Onderweg nog twee keer gestopt in een dorpje vanwege een overhitte motor. Ja onze interne motor sloeg op tilt en er kwam zelfs al stoom uit onze oren. Dit heeft overigens wel geresulteerd in een apenontmoeting. Een eigenaar van het 'cafeetje' had een klein aapje van twee weken, omdat jagers zijn moeder hadden doodgeschoten. Deze lieve vrouw heeft zich ontfermd over het aapje dit tot grote vreugde van onze apenvriend. Gelukkig vond dit aapje ons wel interessant (waarschijnlijk door ons zakje chips, maar we blijven toch in de illusie geloven) en sprong gelijk op Serge. Die jongen ook weer blij! Normaliter zou Maggie zorgen dat ze buiten een straal van dertig meter van de aap zou komen, maar dit keer bleef ze gewoon zitten. Er kwam zelfs merkwaardig genoeg een glimlach op haar gezicht.

Na deze mooie dag 's avonds de nachtbus gepakt richting Luang Prabang. Deze plaats ligt maar 160 km verder op en de bus zou er 8 uur over doen. Met andere woorden gemiddeld 20 kilometer per uur.

Enfin het begon al goed we zouden om 8 uur worden opgepikt, maar om half negen was er nog steeds niemand. Na ons akkefietje met de twee vriendelijke taxi heertjes toch maar op onze ongeduldige Hollandse mentaliteit naar het kantoortje gelopen."No worries" was het antwoord. Natuurlijk hadden wij dit antwoord verwacht, maar waren erdoor tevreden gesteld. Tien minuten later kwam er een overvolle TukTuk aanrijden. Serge moest er buiten uithangen en onderweg viel zelfs een tas op zijn hoofd. Gelukkig was het maar een korte rit naar het busstation en is iedereen heel gebleven. Aangekomen bij de bus bleek dat de enige mensen die mee zouden rijden de mensen waren die in de TukTuk zaten. Dit impliceerde dat iedereen ruim twee plaatsen had in de bus. We hadden onze slaapzak meegenomen en wilden eigenlijk gelijk gaan slapen. Na een uur rijden stopte de bus voor een sanitaire stop. Oké beetje vroeg, maar altijd gaan ook al moet je niet. Na een klein kwartiertje weer doorgereden en we hadden onszelf weer lekker ingestopt en vielen eigenlijk gelijk in slaap.

Een uur later werden we wakker van getik op de bus. We stonden stil en we vroegen ons af welke doldwaze gek dit aan het doen was. We kwamen met onze halfslaperige kop de bus uitzetten en nadat we zagen wie het was en wat hij aan het doen was stonden onze ogen wagenwijd open. Het was de buschauffeur met zijn gereedschapskist. 'Misschien een rare vraag, maar Is er een reden dat je de hele motor uit elkaar aan het halen bent zo midden in de nacht?' 'Iets is er kapot.' 'Oh ok iets is er kapot.' Wat??? Hmm dit zou nog eens een lange nacht kunnen worden. We hebben ongeveer een uur buiten gestaan en zagen hem bezig met touwtjes, kabeltjes en nog wat gekkigheid, maar we hebben op een gegeven moment onze nieuwsgierigheid moeten plaats laten maken voor de kou. Nou ja kou, het was fris en zijn gewoon weer in de bus gaan zitten.

Na een ruim anderhalf half uur werden we gewekt. We moesten de bus aanduwen!!! Op een één of ander vreemde manier kwamen er maar vijf mensen naar buiten dus onze verwachtingen waren niet zo heel hoopvol. Toch proberen. Waarom komt dit kl#te ding niet vooruit. Hum jongens zullen we anders deze steen weg halen? Misschien wel een goed idee ja!! Hierna lukte het wel en hadden we de bus zelfs aangeduwd. We hadden een soort van overwinningsroes!!

Onze weg weer verder vervolgt.Zo nu en dan stopte hij weer om te checken of alles nog goed zat, maar om vier uur 's nachts stopte hij voor langere tijd. Oké sanitaire stop dan maar? Hup plaspauze achter de rug, bus in en slapen maar. Een uur later weer wakker geworden en nog steeds dezelfde plek en wat zegt die lekkere flipse 'dit is het eindpunt'!
Oké 1 waarom zeg je dit nu pas? en 2 rijd door vriend? Wij dachten aanvankelijk dat dit een soort trucje van hem was, maar na wat research bleek dat hij de waarheid verkondigde. Waarom hij het pas na een uur zei echt geen idee, maar we zijn toch wel blij met hem geweest, want hij heeft ons, naar onze mening, heel rustig en beheerst gereden.

Goed vanaf ons droppunt de TukTuk ingestapt en onze weg vervolgt naar de stad. Onderweg vloog één van onze tassen op de TukTuk chauffeur waardoor wij zigzaggend op twee wielen over de weg heen en weer vlogen. Ongelofelijk hebben wij het ene overleefd krijgen we deze hartverzakking over ons heen. Uiteindelijk zijn wij om vijf uur levend en wel gedropt op de markt waar wij in één keer getuige mochten zijn van honderden monniken die 's ochtends vroeg eten aan het ophalen waren voor die dag. Ongelofelijk mooi om te zien en dit keer konden zij niet ontsnappen.

Na twintig minuten lopen een goedkoop guesthouse gevonden. We hebben de rest van de dag onszelf vermaakt met natuurlijk een fiets die we gehuurd hadden. Ook hebben wij een fairtrade trip geboekt van zesdagen. Het is een trip naar het uiterste Noorden van Laos waar we een stam gaan helpen met koken, jagen, dieren verzorgen, tuin onderhouden,rijst oogsten en andere bezigheden van hen. Het stukje fairtrade zit hem in dat zij vroeger hun inkomsten verwierven uit opium, maar door de inkomsten uit deze vorm van toerisme konden omzetten in rijst. Helaas geen rijsttijd, maar misschien kunnen we meehelpen met het zaaien hiervan. Het is eigenlijk weer een stukje vrijwilligerswerk al zit de naklank hier echt in de ervaring om bij deze mensen te zijn en te mogen meehelpen met hun bezigheden. We hebben er erg veel zin in.

Liefs uit Laos